‘Afscheid nemen bestaat niet’, zong Marco Borsato ooit. Nou, dat bestaat wel degelijk! Op 17 juni heb ik, samen met mijn gezin en familie, afscheid moeten nemen van onze moeder en oma. Na 87 jaar was het haar tijd om terug te keren naar de plek waar zij vandaan kwam, terug te keren naar God, de Bron van al wat leeft, en terug te keren naar haar geboortegrond, waar zij nu begraven ligt. Het is verdrietig en er is gemis, maar het is ook goed… Dus ja, afscheid nemen bestaat wel degelijk.
En dan ga ik aan het einde van de zomervakantie ook nog eens in een andere parochie werken en moet ik afscheid nemen van de Plechelmusparochie. Bijna tien jaar heb ik hier mogen werken, meestal met veel plezier. Ik heb veel kindjes mogen dopen, ik heb kinderen en hun ouders mogen begeleiden op de weg naar de Eerste Communie en het Vormsel, ik heb met bruidsparen hun huwelijksviering mogen voorbereiden, ik mocht zieken en ouderen en hun naaste familie nabij zijn tijdens de Ziekenzegen, ik mocht voorgaan in heel veel verschillende vieringen b.g.v. een uitvaart, onze kerkelijke feestdagen, gezinsvieringen en Kinderkerk, Facebookvieringen, themavieringen n.a.v. bv het Jaar van Barmhartigheid, of het Jozefjaar. En er waren nog zoveel andere (diaconale) activiteiten, contacten en vergaderingen. Dit alles moet ik achterlaten en er afscheid nemen. En dat zal niet meevallen, want ik ben zo vertrouwd en verknocht geraakt met velen van jullie. Dus ja, afscheid nemen bestaat wel degelijk!
Dank je wel voor jullie vertrouwen, voor jullie aandacht en luisterbereidheid, dank voor jullie inzet en energie, jullie inspiratie en moed om te zoeken naar nieuwe wegen van christen zijn, in een tijd dat geloven niet meer vanzelfsprekend is. Ik wens jullie het aller-, allerbeste toe. Blijf elkaar op zoeken, kijk over de grenzen van de eigen geloofsgemeenschap heen en doe de dingen vooral samen. Niet ‘ieder voor zich en God voor ons allen’. Maar ‘God voor ons allen, en wij allen voor God!’ Dat kan betekenen dat er afscheid genomen moet worden van een kerkgebouw, bepaalde vieringen of activiteiten, ja… Dus afscheid nemen bestaat wel degelijk!
Maar ieder afscheid is ook een nieuw begin: voor mijn moeder, thuis bij God, voor mijzelf als pastoraal werkster in de Marcellinus-parochie, voor u allen in en als Plechelmus-parochie. Dank je wel en tot ziens!
Vrede en alle goeds,
Maroesjka Sleegers p.w.
